از دیهه های دور
از کلبه های تنگ
از کوچه های روی به بازارهای فقر
با معده های خالی
با مشت های باز
آغاز می شویم.
توهین شده
با مرگ های زودرس ساده
از راه می رسیم.
دستانمان نه درخور آرامش
پاهایمان نه درخور آسودن
ما را فقیر ساخته، تحقیر کرده اند.
از آسیاب های قدیمی
با شیوه های کهنهٔ تولید
یکنواخت
قد می کشیم.
وز کرد های کوچک شالیزار
با گونه گون علامت بیماری
از دست می رویم و می میریم.
ما را جهان سوم از آن گویند.
دیوانگان آن سوی کهساران
لشکرکشان آن سوی دریاها
جغرافیای زندگی ما را
تهدید می کنند.
از خون ما به نام مواد خام
در کارخانه های شقاوتْشان
نوشابه و نواله می اندوزند؛
ارچند
از سازهای درخور دریاها
در تابشیم.
اما،
آن سوی مرزهای سیاسی مان
تضعیف می شویم.
ما را جهان سوم از آن گویند.
آری طنین دوزخی آن سوی
از پشت بام کلبهٔ آسایش
بانوی باغ را به عزا بنشاند.
آن گه جهان سوم مان گفتند
جهان سوم!
ویرانه های بسته نگه داشته شده
جمعیت معامله گردیده
در روزهای جمعهٔ بازارهای غرب
- اجناس مسخ از نظر افتیده -
-طرح خیالیی ز بنی آدم-
تقویم سال های قدیمی را
- بسیار قرن پیش درخشیده-
جغرافیایشان
اعدامگاه لشکر آزادی
آن جا که خون مباح، ولی لبخند
کم یافت می شود.
وآن جا که سال هاست
آرامش و غذا و سکونت را
برنامه نی
معاهده نی
اعتماد نیست.
آری جهان سوم
آن خانه های کوچک
که زادگاه پاک خدایان اند
و روزگار شادی آنان را
ماشین فتنه کارگزاری ها
بلعیده است.
زآن جا که سال هاست
الماس و نفت برده، ولی جاسوس
بر جای می نهند
جاسوس کودتا
جاسوس نطفه های برازنده
جاسوس خون عاصی روشن فکر!
ما را جهان سوم از آن گویند
که نمی دانیم،
در کوره های ذروی آنان
یک مرمی از چه قدرت تخریبی
ترکیب می شود.
تنها برای آن که نمی دانیم
طرح پلان عاجل امریکا
یا شوروی
دربارهٔ خلیج چه می بوده ست!
تنها برای آن که نمی دانیم
«ناتو» برای مرگ زمینی ها
تا چند سال گرسنه می ماند!
تنها برای آن که نمی خواهیم
کز بازوان ما
وز دست مایه های طبیعی مان
غرب و هزینه های جهان خواری ش
آبادتر شود!
ما را جهان سوم از آن گویند
که با خدا و آدم او عاشقانه ایم
که معتقد به مالک خورشیدیم
و مطمئن به وارث زیبایی.
تاریخ، با کرامت ما ساز می شود
پیغمبران روشنی و پاکی
اسلاف پاک طینت ما بودند.
ما را جهان سوم از آن گویند
روح کدام جنگل آشفته
با نغمه های ما که نیاسوده ست!
رعب کدام وسوسه و طوفان
بر بازوان ما که که نپیچیده ست!
ما را جهان سوم از آن گویند
از ماه تا به ماهی
زیبایی و کمال
در کارگاه معنوی این جهانیان
تعدیل می شود.
ما را جهان سوم از آن گویند.
کابل ۱۳۷۰